Η Ελένη Παπαχρηστοπούλου, μας μιλάει για την παράσταση «Αγγλίδα Ερωμένη»
Κουβέντα στην «αυλή» μας, με την ηθοποιό Ελένη Παπαχρηστοπούλου, με αφορμή την συμμετοχή της στην παράσταση «Αγγλίδα Ερωμένη» στο θέατρο ΕΚΣΤΑΝ
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
ΕΛ. Π. Το αδιάκοπο παιχνίδι, όπως το εννοούν τα παιδιά. Να προσεγγίζω με αθωότητα ανθρώπινους χαρακτήρες και να σαλεύει μέσα μου η αλήθεια τους.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «Αγγλίδα Ερωμένη» & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
ΕΛ. Π. Το τόσο ωραίο κείμενο, αινιγματικό, μυστηριώδες… Παίζω την Κλαίρη Λαν, τη γυναίκα που σκότωσε την κωφάλαλη ξαδέλφη της. Ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν – Πωλ Ντενιζόν με τον οποίον συνεργάζομαι από το 2015, μ’ έβαλε στον κόσμο αυτής της «τρελής» γυναίκας στην οποία η Μαργκερίτ Ντυράς συγκέντρωσε όλες τις διακυμάνσεις της ανθρώπινης ψυχής. Μαζί με τον Πέτρο Αποστολόπουλο που ερμηνεύει το ρόλο του εξεταστή, και το Γιάννη Νικολόπουλο στο ρόλο του συζύγου, καταφέραμε να μπούμε με αλήθεια και ζωή στους κόσμους των τριών προσώπων. Γι’ αυτό και η παράσταση συγκινεί τόσο…
Πόσο κοντά πιστεύετε ότι βρίσκεται ο «κορμός» του έργου, με τη σημερινή «προοδευτική» εποχή;
ΕΛ.Π. Μας παραπέμπει στα δικά μας ερωτηματικά. Στη φύση των ανθρωπίνων σχέσεων, τις φρικτές παρορμήσεις, τις στιγμές τρέλας.
Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
ΕΛ. Π. Αναγκαιότητα επαναπροσδιορισμού των σχέσεων των φύλων. Αναγκαιότητα επικοινωνίας.
Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
ΕΛ.Π. Ο τόπος που βρίσκομαι όταν μια ομάδα ανθρώπων από το κοινό χωρίζεται αυθαίρετα σε ηθοποιούς και θεατές.
Θα σας δούμε και κάπου αλλού φέτος; Ποια είναι τα «άμεσα» σχέδιά σας;
ΕΛ.Π. Τα άμεσα σχέδιά μου είναι ο Πολυχώρος – Θέατρο Εκστάν, και μετά την «απουσία» του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιάννη Σταματίου, του συντρόφου της ζωής μου, να παραμείνει ένας ζεστός, ανοιχτός και φιλόξενος χώρος. Να προτείνει τέτοιες θεατρικές παραστάσεις που είναι η κύρια δραστηριότητά του, μουσικά αφιερώματα ή άλλες λογοτεχνικές συναντήσεις που να σε προκαλεί ή να σε προσκαλεί να το γνωρίσεις.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
ΕΛ. Π. Δεν πειράζει..!
Ο σκηνοθέτης Ζαν Πωλ Ντενιζόν και οι ηθοποιοί
Πέτρος Αποστολόπουλος και Γιάννης Νικολόπουλος μιλούν για την «Αγγλίδα Ερωμένη» στο theatermag
Συνέντευξη στη Μαριλένα Θεοδωράκου 12-01-2024
Ο σκηνοθέτης Ζαν Πωλ Ντενιζόν και οι ηθοποιοί Πέτρος Αποστολόπουλος και Γιάννης Νικολόπουλος απαντούν στις ερωτήσεις του theatermag σχετικά με την παράσταση «Η Αγγλίδα Ερωμένη» που παρουσιάζεται στο θέατρο Εκστάν. Πρόκειται για το έργο της Μαργκερίτ Ντυράς, ένα αστυνομικό ψυχολογικό δράμα, στο οποίο η συγγραφέας μας προσφέρει μια ιλιγγιώδη κάθοδο στην ανθρώπινη ψυχή. Στην παράσταση ερμηνεύει και η Ελένη Παπαχρηστοπούλου.
Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν διαβάσατε το έργο «Η Αγγλίδα Ερωμένη» της Μαργκερίτ Ντυράς;
Ζαν Πωλ Ντενιζόν: Όταν διάβασα την «Αγγλίδα Ερωμένη» για πρώτη φορά σκέφτηκα: Να ένα κείμενο δύσκολο, αλλά ωραίο. Δύσκολο, γιατί το θέατρο της Μαργκερίτ Ντυράς είναι ένα θέατρο Λόγου. Δεν υπάρχουν δράσεις. Κάνουμε ερωτήσεις και προσπαθούμε να απαντήσουμε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Αν όμως προσέξουμε περισσότερο, θα αντιληφθούμε ότι η Ντυράς κρύβει τη δράση στο βαθύτερο είναι μας, δηλαδή στο μυαλό μας, στον ψυχισμό μας. Γιατί κατά κάποιο τρόπο, κάθε δράση είναι μια απάντηση σε μία ερώτηση, και η απάντηση που δίνεται οδηγεί σε μια άλλη δράση, και αυτό που διαπράττεται βάζει με τη σειρά του μια άλλη ερώτηση.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το θέμα του έργου και τον τίτλο του;
Ζαν Πωλ Ντενιζόν: Η Κλαίρη Λαν που σκότωσε την ξαδέλφη της και την έκοψε σε κομμάτια δεν γνωρίζει τους λόγους της πράξης της. Ένας εξεταστής θα επιχειρήσει να την βοηθήσει. Μάταιη απόπειρα, γιατί η Ντυράς μας βάζει μπροστά σ’ ένα γεγονός που δεν περιμέναμε: το να κάνουμε ερωτήσεις και να προσπαθούμε να απαντήσουμε ειλικρινώς, είναι πολύ σημαντικό, πρέπει όμως να ξέρουμε να κάνουμε καλές ερωτήσεις, αν όχι την Καλή.
Η απάντηση είναι σίγουρα μια εξερεύνηση της αλήθειας, αλλά η ερώτηση είναι ίσως ακόμη περισσότερο. Όταν παίζουμε με το να ρίχνει ο ένας τη μπάλα στον άλλον, εκείνος που πρέπει να την πιάσει και τη χάνει, κατηγορείται συχνά για αδεξιότητα. Η Ντυράς μας λέει ότι εκείνος που την ρίχνει είναι σίγουρα ο υπεύθυνος για το εν λόγω αδέξιο. Ο τίτλος του έργου βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με το θέμα του. Κάνουμε ερωτήσεις, περιμένουμε μια απάντηση, αλλά η απάντηση δεν έχει σε τίποτα να κάνει μ’ αυτό που φανταζόμαστε. Άλλη μια έκπληξη.
Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε, πώς θα σας δούμε επί σκηνής;
Γιάννης Νικολόπουλος: Ερμηνεύω τον Πιερ Λαν, το σύζυγο της Κλαίρης Λαν. Είναι ένα σύνθετος ρόλος. Φωτίζει την άποψη της Ντυράς για τη δυαδικότητα αρσενικό- θηλυκό. Δυαδικότητα μέσα στην οποία εντάσεις και επικλήσεις για συμφιλίωση αντιπαραβάλλονται.
Πώς δουλέψατε με τον σκηνοθέτη Ζαν Πωλ Ντενιζόν, καθώς και με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Πέτρος Αποστολόπουλος: Ο κύριος Ντενιζόν μου έδειχνε το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσω για να βγω στο ρόλο μου, το ρόλο του Εξεταστή. Γρήγορα με απάλλαξε από χαρακτηρισμούς προς το ρόλο, και με οδήγησε στη μέθοδό του, που έχει να κάνει με τη σκέψη που δημιουργείται κάθε στιγμή. Επίσης τον ενδιέφεραν έντονα οι σχέσεις με τους άλλους ρόλους επί σκηνής. Θα μπορούσα να πω πως οι οδηγίες του με οδηγούσαν στην αφαίρεση των περιττών πραγμάτων και στην εστίαση των ουσιαστικών και απαραίτητων. Νιώθω ευγνώμων που συνεργάστηκα με έναν τόσο σπουδαίο δάσκαλο, κι ελπίζω να ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες του, όσο μου επέτρεπαν οι δυνατότητές μου.
Με τους συναδέλφους, την Ελένη Παπαχρηστοπούλου και τον Γιάννη Νικολόπουλο, μας δένει η καθημερινή εμβάθυνση στον κόσμο της Ντυράς, η διαρκής επιθυμία να πάμε παραπέρα, μια τριβή εποικοδομητική. Στιγμές που φτιάχναμε κάτι ή που το χάναμε ή που το βρίσκαμε αλλιώς ή που γελούσαμε από ένα αστείο που προέκυπτε.
Ζαν Πωλ Ντενιζόν: Όλη η δουλειά μας συνίστατο στο να βρούμε την ακρίβεια των ερωτήσεων, την ακρίβεια των απαντήσεων. Είναι οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που χτίζουν τη σχέση ανάμεσα στα πρόσωπα. Και όταν μια σχέση είναι έντονη ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, αυτό είναι δείγμα ότι κάτι συμβαίνει, ότι η δράση έχει βρεθεί και γίνεται προφανής. Η δουλειά μας λοιπόν ήταν οι ηθοποιοί να συνειδητοποιήσουν τις κινήσεις της ψυχής του Προσώπου που ενσάρκωναν.
Τι σας συγκινεί στο κείμενο της Μαργκερίτ Ντυράς;
Ζαν Πωλ Ντενιζόν: Εδώ βρίσκεται η ομορφιά του κειμένου: Οι ερωτήσεις του εξεταστή είναι αληθινές και οι απαντήσεις των άλλων δύο προσώπων τείνουν να είναι. Ερωτήσεις πραγματικές που προκαλούν το συναίσθημα και το σώμα. Και όχι μόνο το μυαλό. Και απαντήσεις που ψάχνουν την αλήθεια και συνδέονται πάντα με το συναίσθημα και το σώμα. Ας το πω όπως η Μαργκερίτ Ντυράς θα το έλεγε: Η σωστή ερώτηση μπορεί να συντελέσει στην ανακάλυψη ενός κόσμου. Και ίσως δεν έχει ανάγκη να περιμένει την απάντηση γιατί την εμπεριέχει ήδη.
Διαβάστε και τη συνέντευξη της ηθοποιού Ελένης Παπαχρηστοπούλου στο theatermag
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην ΑΡΙΣΤΟΥΛΑ ΖΑΧΑΡΙΟΥ | 10.02.2024:
Η Ελένη Παπαχρηστοπούλου συναντά την «Αγγλίδα Ερωμένη» της Ντυράς στο Θέατρο Εκστάν
Η ηθοποιός Ελένη Παπαχρηστοπούλου, ιδρυτικό μέλος του δραστήριου Πολυχώρου Εκστάν, μάς μιλάει για τον ρόλο της στην παράσταση «Η Αγγλίδα Ερωμένη» της Μαργκερίτ Ντυράς και το καλλιτεχνικό όραμα του θεάτρο
Με αφορμή, λοιπόν, την παράσταση, η Ελένη Παπαχρηστοπούλου μάς μιλάει για όλα όσα θα δούμε επί σκηνής, για τις εντυπώσεις της από την ηρωίδα που υποδύεται, τον θαυμασμό της για τη Μαργκερίτ Ντυράς, τη συνεργασία τους με τον Ζαν Πωλ Ντενιζόν και το καλλιτεχνικό εγχείρημα πίσω από τη «γέννηση» του Θεάτρου – Πολυχώρου Εκστάν.
Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στην «Αγγλίδα Ερωμένη» της Μαργκερίτ Ντυράς και επιλέξατε να το ανεβάσετε στη σκηνή του Εκστάν;
Το έργο στηρίζεται σ’ ένα πραγματικό γεγονός που έγινε στη Γαλλία το 1949. Είναι γραμμένο το 1968 ως «θρίλερ» με τρία πρόσωπα. Η Κλαίρη Λαν που σκότωσε την κωφάλαλη ξαδέλφη της, την έκοψε σε κομμάτια και στη συνέχεια πέταξε τα κομμάτια στα εμπορικά τραίνα που περνούσαν κοντά από το σπίτι της δεν γνωρίζει τους λόγους της πράξης της. Ένας εξεταστής ερευνά τα αίτια πίσω από το φόνο, κάνοντας ένα είδος ανάκρισης στον Πέτρο Λαν το σύζυγο, και στη συνέχεια στη γυναίκα του την Κλαίρη. Στην παράσταση τον Εξεταστή ερμηνεύει ο Πέτρος Αποστολόπουλος και το σύζυγο ο Γιάννης Νικολόπουλος. Διαισθητικά είχα την πεποίθηση ότι το έργο αυτό έπρεπε ν’ ανεβεί σήμερα. Επιπλέον το θέμα του είναι πολύ δυνατό, αινιγματικό, μυστηριώδες… Μας παραπέμπει στα δικά μας ερωτηματικά. Στη φύση των ανθρωπίνων σχέσεων, τις φρικτές παρορμήσεις, τις στιγμές τρέλας. Είναι ένα είδος ντοκιμαντέρ πάνω στην ψύχωση. Είναι η οθόνη στην οποία η Ντυράς προβάλλει τις δικές μας φαντασιώσεις, τους φοβους μας, το θυμό μας ή την αγάπη μας.
Το έργο είναι ένα είδος ντοκιμαντέρ πάνω στην ψύχωση. Είναι η οθόνη στην οποία η Ντυράς προβάλλει τις δικές μας φαντασιώσεις, τους φοβους μας, το θυμό μας ή την αγάπη μας
Μιλήστε μας για τον ρόλο που υποδύεστε στην παράσταση; Με ποιον τρόπο προσεγγίσατε την ηρωίδα σας;
Υποδύομαι την Κλαίρη Λαν, μια γυναίκα που έχει περάσει τα όρια της λογικής. Για να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε τον εσωτερικό κόσμο αυτής της ψυχωτικής γυναίκας, ο σκηνοθέτης Ζαν Πωλ Ντενιζόν κατά τη διάρκεια επίπονων προβών, μας έστρεφε προς διαφορετικές κατευθύνσεις αναζήτησης. Δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη ιδέα προσέγγισης. Δοκιμάζαμε, ερευνούσαμε, αφήναμε. Ο στόχος του σκηνοθέτη ήταν ή ακρίβεια στη σχέση των προσώπων και στην ένταση του διαλόγου που υπήρχε μεταξύ τους. Έτσι με βάση τη δυναμική του υλικού που συγκεντρώθηκε και την υποκειμενικότητά μου, προσδόθηκε στην Κλαίρη Λαν η ανάγλυφη μορφή της.
Ανακαλύψατε καινούρια πράγματα για τον εαυτό σας μέσα από την επαφή μαζί της;
Η Κλαίρη Λαν κυρίευσε το είναι μου. Ευρισκόμενη ανάμεσα σ’ αυτήν κι εμένα, συνειδητοποίησα ότι η ψύχωση που είναι σε «απόσταση» από εμάς, την ίδια στιγμή, ωστόσο, ήταν και «κοντινή μας. Έμαθα από την Κλαίρη Λαν. Έμαθα ότι η αλήθεια δεν είναι ποτέ μία.
Εκτός από τον ρόλο της Κλαίρη Λαν, αναλάβατε, επίσης, τη μετάφραση και τη διασκευή του κειμένου. Συναντήσατε προκλήσεις;
Η Ντυράς στη γραφή της χρησιμοποιεί την καθημερινή, προφορική γλώσσα. Η πρόκληση είναι να μείνεις στο στυλ που δημιουργεί η δικής της γραφή και να μην ερμηνεύει ο μεταφραστής.
Κάθε γυναίκα συνδέεται με τη γραφή της Ντυράς. Η γραφή της παραμένει η γραφή της γυναίκας.
Με ποιον τρόπο οραματιστήκατε τη σκηνική πραγμάτωση του έργου της Ντυράς; Και πώς το κείμενο συνομιλεί με τη σκηνοθεσία του Ζαν – Πωλ Ντενιζόν;
Είχα ακαθόριστα συναισθήματα για τη μορφή της παράστασης. Πιο πολύ έβλεπα τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Πίστευα όμως πολύ το σκηνοθέτη. Να θυμηθούμε ότι το θέατρο της Ντυράς είναι πιο πολύ θέατρο που στηρίζεται στο Λόγο. Η δράση, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ζ.Π. Ντενιζόν, βρίσκεται κρυμμένη στο βαθύτερο είναι μας, στον ψυχισμό μας. Μέσα από την εμπειρία χρόνων με το Ζαν – Πωλ, ήξερα ωστόσο, ότι το ενδιαφέρον του ως σκηνοθέτης στο θέατρο δεν βρίσκεται ούτε στα πολυτελή κοστούμια ούτε στα πολλαπλά χρώματα των προβολέων. Η δουλειά του ξεκινάει με τους ηθοποιούς με στόχο να αναδείξει την εσωτερική αλήθεια των ηρώων. Σ’ αυτό εδώ ακριβώς το σημείο ο σκηνοθέτης Ζαν – Πωλ Ντενιζόν συνομίλησε με τη συγγραφέα Μαργκερίτ Ντυράς. Έκανε γεγονός, έκανε δράση με πολύ συγκεκριμένο και πρακτικό τρόπο τις διακυμάνσεις της ανθρώπινης ψυχής. Δημιούργησε μια παράσταση που επηρεάζει και συγκινεί πολύ τους θεατές
Τι είναι εκείνο που σας γοητεύει προσωπικά στην «Αγγλίδα Ερωμένη»; Καθώς διαβάσατε την πρώτη φορά το κείμενο, με ποιον τρόπο αισθανθήκατε να συνδέεστε μαζί του αλλά και με τη γραφή της Μαργκερίτ Ντυράς;
«Η Αγγλίδα Ερωμένη» με γοήτευσε για τον αισθησιασμό που αποπνέει. Όταν διάβασα για πρώτη φορά το κείμενο, αυτό που αισθάνθηκα να με συνδέει μαζί του είναι η συγκινησιακή του φύση. Άκουσα την επιθυμία μου για αγάπη, για επικοινωνία, τον πόνο της στέρησης, το θυμό μου απέναντι στο φαλλοκρατισμό, την αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας, της πλήρους ισότητας των φύλων. Κάθε γυναίκα συνδέεται με τη γραφή της Ντυράς. Η γραφή της παραμένει η γραφή της γυναίκας.
Με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι το έργο συνομιλεί με το σήμερα;
«Η Αγγλίδα Ερωμένη» είναι ένα έργο διαχρονικό. Ήδη από το 50 και μετά εμφανίστηκαν μια σειρά έργων (Ιονέσκο, Ντυράς, Μπέκετ…) που διαμαρτύρονται σε όλους τους κομφορμισμούς, αισθητικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς, που βλέπουν με υποψία την πολιτική και τις μεγάλες πράξεις… Εμφανίζεται έτσι μια δραματουργία που εμπνέεται από το ασυνήθιστο , που καταστρέφει τη «λογικότητα» του έργου και ισχυροποιεί τη δραματική και συμβολική δύναμη. Στην «Αγγίδα Ερωμένη» η Μαργκερίτ Ντυράς μας εκθέτει την ιστορία της Κλαίρης Λαν: τη συμπεριφορά της, το γεγονός του φόνου που είναι και το αντικείμενο του διαλόγου και μας αφήνει να κρίνουμε με στόχο να υπερβούμε την επιφάνεια της πραγματικότητας και να εμβαθύνουμε σε καταστάσεις. Είμαστε ικανοί να παρακολουθήσουμε, από κοντά, ανθρώπους με διαφορετική ζωή από τη δική μας; Είναι αδύνατον να μην διαπιστώσουμε ότι τα δικά της συμπτώματα είναι και δικά μας συμπτώματα. «Η Αγγλίδα Ερωμένη» μας ζητά να αφυπνιστεί το ενδιαφέρον μας για τον συνάνθρωπό μας σ’ όλα του τα προβλήματα.
Συνεργάζεστε από το 2015 με τον σκηνοθέτη Ζαν-Πωλ Ντενιζόν -επί σειρά ετών βοηθό του Πήτερ Μπρουκ. Με ποιον τρόπο το δικό του καλλιτεχνικό όραμα εντάχθηκε σε αυτό της ομάδας;
Όταν το 1991 ο Πήτερ Μπρουκ άνοιξε το θέατρό του προς τα έξω με μια σειρά σεμιναρίων, ο Ζαν-Πωλ Ντενιζόν ήταν εκείνος που επιφορτίστηκε να μεταφέρει το πνεύμα δουλειάς αυτού του θεάτρου. Ήμουν από τις πρώτες του μαθήτριες. Ο Ζαν-Πωλ Ντενιζόν όταν προχώρησε στην ανεξάρτητη καρριέρα τού σκηνοθέτη και δάσκαλου θεάτρου, και καλέστηκε να μας διευθύνει σε σεμινάριο, συνδέθηκε με το «Εκστάν» όχι, απλά, γιατί, ως άνθρωπος και καλλιτέχνης τον ενδιέφεραν ομάδες με διαφορετικές εθνικότητες και διαφορετικές κουλτούρες, αλλά, γιατί, το πιο σημαντικό κριτήριο σε μια θεατρική ομάδα γι αυτόν, είναι κατ αρχάς η συνεργασία, η όρεξη για πολύ δουλειά, έρευνα και η πραγματική επιθυμία να δοθεί κάτι στους ανθρώπους. Αυτά τα στοιχεία τα αναγνώρισε σ’ εμάς κι έμεινε ως φίλος και οδηγός για τη συνέχιση της δουλειάς που γίνεται στο «Εκστάν».
Το Εκστάν μέσα στα 14 χρόνια της ίδρυσής του, έχει γίνει μέρος της ανάφοράς μας στο θέατρο.
Η ίδια είστε ιδρυτικό μέλος του Εκστάν. Ποια ανάγκη οδήγησε στην ιδέα της δημιουργίας ενός νέου πολιτιστικού χώρου; Ποιοι οι καλλιτεχνικοί του στόχοι και ποιες είναι οι προκλήσεις που κληθήκατε ν’ αντιμετωπίσετε;
Το Εκστάν φέρει μια ιστορία 30 χρόνων πίσω του. Από την Εταιρεία Θεάτρου «Δικαιόπολις», στο Καλλιτεχνικό Σωματείο «Πεδίον» και τέλος το 2010 ο Πολυχώρος «Εκστάν». Θα έλεγα ότι το Εκστάν ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα από την απουσία κρατικής θεατρικής πολιτικής, την έλλειψη χώρων και τα ακριβά ενοικιαζόμενα θέατρα. Αλλά είναι και η επιμονή και το πάθος σ’ εκείνα τα συλλογικά σχέδια της νεότητας, που οραματιζόμασταν μια ανεξάρτητη θεατρική ομάδα ένα χώρο έκφρασης, για να πειραματιστούμε καλύτερα, να συναντηθούμε, να ανταλλάξουμε. Εκείνος που καθόρισε τους καλλιτεχνικούς στόχους του Εκστάν ήταν ο Γιάννης Σταματίου ο πρωτεργάτης της ίδρυσής του. Εγκατέστησε μια σχέση στον χώρο που συνέδεε το ιδιωτικό με το δημόσιο, το προσωπικό με το ομαδικό, το καθημερινό με το ονειρικό. Και τα κατάφερε. Γι αυτό σε πείσμα των καιρών – η μεγαλύτερη πρόκληση που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η οικονομική κρίση- το Εκστάν έμεινε ένας ανοικτός, φιλόξενος, και με γούστο όπως τον χαρακτήρισαν, πολιτιστικός χώρος με κύρια δραστηριότητα το θέατρο. Ωστόσο, σε μια εποχή όπου το ενδιαφέρον για την τέχνη του θεάτρου έχει περάσει από τη σκηνή στην οθόνη της τηλεόρασης, η δυσκολία της επικοινωνίας είναι μια άλλη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Θεωρείτε πως από την ίδρυση του, το 2010, έως σήμερα, επιτεύχθηκαν αυτοί οι στόχοι;
Το Εκστάν μέσα στα 14 χρόνια της ίδρυσής του, έχει γίνει μέρος της ανάφοράς μας στο θέατρο. Έχει βάλει τη δική του πινελιά, έχει τη δική του συνεισφορά με τα έργα που επέλεξε, τις σκηνοθεσίες και τις ερμηνείες που πρότεινε στο ελληνικό κοινό. Έχει εμφανιστεί με δέκα παραγωγές και εκτός από τις «Καρέκλες « του Ιονέσκο όλα τα άλλα έργα ανέβηκαν για πρώτη φορά. Το Εκστάν αγαπήθηκε από το κοινό και τους κριτικούς για τις ζωντανές του παραστάσεις.
Τι ονειρεύεστε για το μέλλον του Εκστάν;
Στις 31 Ιανουαρίου 2023 το Θέατρο έχασε αναμφίβολα έναν ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη το Γιάννη Σταματίου, δημιουργό τα δεκατρία τελευταία χρόνια του Θεάτρου Εκστάν το οποίο μέχρι τώρα διηύθυνε. Οι αρχές που καθόρισαν τη ζωή του για πάνω από σαράντα χρόνια στο θέατρο ήταν ότι ένας καλλιτέχνης, αν έχει το κουράγιο, σκοπούς αδέκαστους κι αν πιστεύει στην αξία της τέχνης, μπορεί να καταφέρει πολλά. Θέλω να υπηρετήσω το Εκστάν με την ίδια πίστη, το πάθος και την αγάπη που είχε ο Γιάννης για το θέατρο. Η παράσταση της Αγγλίδας ερωμένης χαρακτηρίστηκε, ως «θεατρική στιγμή», «παράσταση αξιώσεων», «υπέροχο, πρωτότυπο, μοναδικό θέαμα» κ.τ.λ. Ως αρχή λοιπόν απ’ ό,τι φαίνεται τα καταφέραμε καλά με τους συνεργάτες μου και συντελεστές της παράστασης που τους ευχαριστώ βαθύτατα.