Αγαπητοί συνάδελφοι αγαπητοί φίλοι,

Στον πολυχώρο Εκσταν  (Καυταντόζγλου 5 και Πατησίων παίζεται η Αγγλίδα ερωμένη με βάση το κείμενο και την θεατρική μεταγραφή΄της Marguerite Duras κάθε Σάββατο στις 20 : 30 και Κυριακή στις 19.00

 

Σκηνοθεσία και μινιμαλιστικά σκηνικά Jean Paul Denison : Παίζουν Πέτρος Αποστολόπουλος, Γιάννης Νικολόπουλος και Ελένη Παπαχρηστοπούλου. 

​

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα για πόλους λόγους : για την δύναμη του κείμενου της Ντυράς την σκηνοθεσία του Ντενιζόν και την καταπληκτική ερμηνεία της Ελένης Παπαχρηστοπούλου του Πέτρου Αποστολόπουλου και του Γιάννη Νικολόπουλου. Πέραν από το ενδιαφέρον της ερμηνείας και του ταλέντου των πρωταγωνιστών επισημαίνουμε το ενδιαφέρον της υπόθεσης από την άποψη της κλινικής των ψυχώσεων

 

Ένα αποτρόπαιο έγκλημα έχει προκύψει και επακολουθεί ένας μακάβριος τρόπος όχι τόσο να συγκαλύψει το συμβάν το κεντρικό πρόσωπο της θεατρικής αυτής σκηνής αλλά αντιθέτως να διασκορπίσει τα μέλη του σώματος του πτώματος μέσω του πυκνού σιδηροδρομικού δικτύου της Γαλλίας στους πιο μακρινούς προορισμούς πόλεων όπου ανακαλύπτονται σταδιακά τα διαμελισμένα μέλη.

 

 Έχουμε να κάνουμε εδώ με ένα χαρακτηριστικό πέρασμα στην πράξη και το ταλέντο των ηθοποιών και κυρίως της Ελένης Παπαχρηστοπούλου κατορθώνει να αποδώσει με την ερμηνεία της κάτι που μοιάζει πιστά με τις συναντήσεις ασθενών ψυχωσικών έτσι όπως τους συναντάμε στα κρατικά ψυχιατρεία.

Πέρα από το πρωταρχικό δέος που διαχέεται μέσα από την προσέγγιση μιας περίπτωσης  ψύχωσης στο κοινό που συνήθως αγνοεί ότι οι ψυχικά ασθενείς στην μέγιστη τους  πλειοψηφίας δεν είναι καθόλου πιο επικίνδυνοι από τους συνάνθρωπους τους  που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μια ψύχωση, Αυτοί που ονομάζονται ψυχωτικοί, σχιζοφρενείς παρανοϊκοί και μανιοκαταθλιπτικοί που σε καμία περίπτωση  δεν πρέπει να συγχέουμε με τους λεγόμενους Sérial Killers έτσι όπως έχουν μεταδοθεί κυρίως μέσα από τα αμερικανικά θρίλερ.

 

Τα σχετικά σπάνια αν και σοκαριστικά και αποσταθεροποιητικά θεαματικά «  περάσματα στην πράξη » ορισμένων ψυχωτικών ασθενών μας διδάσκουν ότι δεν υπάρχει κανενός τύπου αυτούσιο εγκληματικό ένστικτο ούτε οποιουδήποτε τύπου   αντίστοιχο γονίδιο και ότι πέρα από την θριαμβευτική διαφημιστική ανακοίνωση  ανακάλυψης ενός γονιδίου που θεωρείτο ως εκείνο της σχιζοφρένειας, στην συνέχεια …χάθηκε απλά στην επιστημονική φαντασίωση που εσκεμμένα διαδίδεται και έχει ως εποτέλεσμα να διασκορπίζει τον φόβο στον κοινό πληθυσμό.

 

Η ψυχανάλυση δεν καταργεί την ευθύνη μιας εγκληματικής πράξης ωστόσο δεν απανθρωποποιεί το υποκείμενο του περάσματος στην πράξη το οποίο δεν είναι σε θέση να υποκειμενοποιήσει όλες τις διαστάσεις τις πράξης τους και στις περισσότερες βρίσκεται σε σύγχυση επιχειρώντας να αφομοιώσει αυτό που μαθαίνει από τρίτους για το συμβάν που ο ίδιος έπραξε. Συναντήσαμε στην ερμηνεία της Ελένης Παπαχρηστοπούλου μια ιδιόμορφη επίδοση στις νευματικές εκφράσεις ακόμη και τα τικ όπως και τις εναλλαγές ενός πλήρως λογικοφανούς λόγου με άλλες στιγμές που μαρτυρούσαν αμηχανία, που μαρτυρούσαν ότι η Κλαίρης Λαν χανόταν μέσα στις σκέψεις της χάνοντας τον ειρμό ωσάν να περιπλανιόταν στις διάσπαρτες οπτικές γωνιές του ψυχικού της κόσμου.

 

Πιστεύω ότι ακόμη και οι ειδικοί στις δομές υποδοχής τέτοιων ασθενών θα μπορέσουν να αποκομίσουν μαρτυρία της πολυπλοκότητας του ανθρώπινου ψυχισμού